ലോകജനസംഖ്യയുടെ 17.2 ശതമാനവും ഇന്ത്യയിലാണ്. അതുപോലെ ശ്രദ്ധേയമായ മറ്റൊരുകാര്യം ലോകത്തിലെ കര്‍ഷകരില്‍ 49 ശതമാനവും ഭാരതയീരത്രെ! ആഗോള ധാന്യഉല്‍പാദനത്തിന്റെ 10.8 ശതമാനം ഇന്ത്യയിലാണ്.
സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചതിനുശേഷമുള്ള അറുപതുവര്‍ഷങ്ങളില്‍ ധാന്യ ഉല്‍പാദനം ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള മേഖലകളില്‍ വളരെ മികച്ച നേട്ടങ്ങള്‍ രാഷ്ട്രം കരസ്ഥമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍ ഭക്ഷ്യസുരക്ഷയ്ക്ക് സ്ഥിരത നല്‍കാനുള്ള വലിയ നടപടിയായി ഒരു പ്രത്യേക നിയമനിര്‍മ്മാണത്തിലേയ്ക്ക് രാഷ്ട്രം കടക്കുകയാണ്. രാഷ്ട്രത്തിലെ എല്ലാ വിഭാഗം ജനങ്ങളുടേയും സവിശേഷ ശ്രദ്ധ ആകര്‍ഷിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുതയാണിത്. പ്രതിവര്‍ഷം 23.2 കോടി ടണ്‍ ഭക്ഷ്യധാന്യം ഉല്‍പാദിപ്പിച്ചിട്ടും ലോകത്തിലെ പകുതിയിലധികം പോഷകാഹാരകുറവുള്ള കുട്ടികള്‍ ഇന്ത്യയിലാണ് എന്ന് ചില കണക്കുകള്‍ പറയുന്നു. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ഭക്ഷ്യസുരക്ഷ ശക്തിപ്പെടുത്തി ഉറപ്പാക്കല്‍ നിയമപരമായ ബാധ്യതയായി ഏറ്റെടുക്കുവാന്‍ ഗവണ്‍മെന്റ് ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്നത് ചരിത്ര പ്രാധാന്യമുള്ള ഒരു നയരേഖയായി മാറുന്നത്.
1950-51 ല്‍ വെറും 50 ദശലക്ഷം ടണ്‍ ധാന്യം ഉല്‍പാദിപ്പിച്ചിരുന്നത് എഴുപതുകളുടെ അവസാനമായപ്പോള്‍ 131 ദശലക്ഷം ടണ്‍ ആയി വര്‍ദ്ധിച്ചു. ഇതിന് ലഭിച്ച അംഗീകാരമായിരുന്നു ഹരിതവിപ്ലവം എന്ന ശ്രദ്ധേയമായ നാമം. തുടര്‍ന്ന് ഏതാണ്ട് 25 ല്‍പരം വര്‍ഷങ്ങളില്‍ ഇന്ത്യ ഭക്ഷ്യധാന്യ ഇറക്കുമതി ചെയ്തില്ല. അതേസമയം 1998-2000 വര്‍ഷങ്ങളില്‍ വളരെയധികം ഗോതമ്പും നെല്ലും കയറ്റി അയയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.ഭക്ഷ്യധാന്യ മേഖലയിലെ ഉല്‍പാദന വര്‍ധനവിനുവേണ്ടി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പ്രത്യേക സൗകര്യങ്ങള്‍ പഴം, പച്ചക്കറി, നാണ്യവിളകള്‍ എന്നിവയിലേക്കു കൂടി മാറുകയും കൃഷി ചിലവുകള്‍ വര്‍ദ്ധിച്ചതിനുസരിച്ച് കൃഷിക്കാരും തൊഴിലാളികളും മറ്റു രംഗങ്ങളിലേക്ക് മാറുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ കൃഷിരംഗം വളരെ പെട്ടെന്ന് ശുഷ്‌കിച്ചു.
നാം ഭക്ഷ്യധാന്യ ഇറക്കുമതിയിലേക്ക് തിരിയേണ്ടി വരുമെന്ന നിലയിലേക്ക് എത്തി. കാര്‍ഷികമേഖലയ്ക്ക് പൂര്‍വ്വാധികം ശക്തിപകരാന്‍ കാര്‍ഷിക കടമായി 71000 കോടി രൂപ എഴുതി തള്ളിയതും രാഷ്ട്രീയ ഭക്ഷ്യയോജന മുഖേനയും കൃഷിവായ്പയായും ദശലക്ഷക്കണക്കിന് രൂപ നിക്ഷേപം നടത്തിയതും ഈ സ്ഥിതിവിശേഷം മാറ്റാനാണ്. ഇന്ത്യന്‍ ജനതയ്ക്ക് മുഴുവന്‍ ഭക്ഷ്യസുരക്ഷയും പോഷകാംശമുള്ള മികച്ച ഭക്ഷണവും ഉറപ്പുവരുത്തുവാനുള്ള സ്ഥായിയായ പരിശ്രമമാണ് പുതിയ ബില്ലിന്റെ ലക്ഷ്യം. സുസ്ഥിരതയ്ക്ക് ഏറ്റവും ആവശ്യമായ ഘടകം ഭക്ഷ്യരംഗത്തെ മൊത്തത്തിലുള്ള ഉല്‍പാദന വര്‍ദ്ധനവാണ്. സുസ്ഥിര ഹരിത വിപ്ലവത്തിലേയ്ക്ക് നാം കടക്കുകയാണ്.
ഇന്ത്യപോലുള്ള ഒരു വലിയരാഷ്ട്രത്തിന് ഭക്ഷ്യ ഉല്‍പാദന രംഗത്ത് സുസ്ഥിരത കൈവരിക്കുക എന്നത് രാഷ്ട്രത്തിന്റെ പരമോന്നതാധികാരം ഭദ്രമായി നിലനിര്‍ത്തുവാന്‍ അത്യാവശ്യമാണ്. ഇപ്പോള്‍ ഉല്‍പാദിപ്പിക്കുന്നതില്‍ 70 ശതമാനത്തിലേറെ ധാന്യങ്ങളും പഴവും പാലും മാംസവും മുട്ടയും മത്‌സ്യവുമൊക്കെ 2050 ആകുമ്പോള്‍ വേണ്ടിവരുമെന്നാണ് കണക്കുകള്‍ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.അതേസമയം കാലാവസ്ഥ വ്യതിയാനം കാരണം ആഫ്രിക്കയില്‍ 30 ശതമാനവും വികസ്വര രാഷ്ട്രങ്ങളില്‍ 20 ശതമാനവും കാര്‍ഷികോദ്പാദനം ഇപ്പോഴുള്ളതില്‍ നിന്നും കുറയുമെന്നാണ് ചില കണക്കുകള്‍ പ്രവചിക്കുന്നത്. ഈ വിഭാഗം രാഷ്ട്രങ്ങളില്‍ 60 കോടിയോളം ജനങ്ങള്‍ ഗ്രാമങ്ങളില്‍ നിന്ന് കൃഷി വിട്ട് പട്ടണങ്ങളിലേക്ക് കുടിയേറുമെന്ന വിലയിരുത്തലുകളുമുണ്ട്. അതിനാല്‍ ഇന്ത്യപോലെ ഒരു രാഷ്ട്രത്തിന് വന്‍തോതില്‍ ലോകകമ്പോളത്തില്‍ നിന്ന് ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കള്‍ വാങ്ങാം എന്നതും പ്രായോഗികമല്ല.
അതേസമയം ധാന്യഉല്‍പാദനമേഖലയിലും പാല്‍, മാംസം, മുട്ട ഉദ്പാദനരംഗത്തും ആഭ്യന്തര ഉല്‍പാദനം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കാന്‍ ഇന്ത്യക്ക് കഴിയും. അതിനുള്ള കരുത്തും സാങ്കേതിക വിദ്യയും നമുക്ക് ഇന്ന് ലഭ്യമാണ്. നെല്ലിന്റെയും ഗോതമ്പിന്റെയും ഉല്‍പാദനരംഗത്ത് ലോകത്ത് രണ്ടാംസ്ഥാനം ഇന്ത്യയ്ക്കാണ്. ഇവയുടെ ശരാശരി വിളവ് ഒരു ഹെക്ടറിന് 2131, 2708 കിലോഗ്രാം വീതമാണെന്ന് കണക്കുകള്‍ പറയുന്നു. ശ്രമിച്ചാല്‍ നമുക്ക് ഉല്‍പാദനം ഇരട്ടിപ്പിക്കാന്‍ ഹെക്ടറിന് ആറുടണ്‍ ഉല്‍പാദിപ്പിക്കുന്ന ചൈനയെക്കാള്‍ വേഗം കഴിയും. അതിനുള്ള സാങ്കേതിക വിദ്യയും അതു നടപ്പിലാക്കാനുള്ള വികസന ശൃംഖലയും നമുക്കുണ്ട്.
പുതിയ ബില്‍ യഥാര്‍ത്ഥ്യമാകുന്നതോടൊപ്പം ഓരോ വര്‍ഷം കഴിയുന്തോറും ധാന്യ, ഉല്‍പദാന സംഭരണ, വിപണനരംഗം ആധുനിക വല്‍ക്കരിക്കാനുള്ള ശ്രദ്ധ ഗവണ്‍മെന്റിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഉണ്ടാവുകയും സമയത്ത് ധാന്യം ശേഖരിയ്ക്കാനും കേടുകൂടാതെ സംഭരിക്കാനുമുള്ള ശ്യംഖല പൂര്‍വ്വാധികം ശക്തിപ്പെടുത്തേണ്ടതായും വരും. അപ്പോള്‍ രാജ്യരക്ഷ കഴിഞ്ഞാല്‍ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധിയ്ക്കപ്പെടുന്നമേഖലയായി ഭക്ഷ്യരംഗം ശക്തിപ്പെടും.
ഇന്ത്യ ഇപ്പോള്‍ പ്രതിവര്‍ഷം 239 ദശ ലക്ഷം ടണ്‍ ധാന്യങ്ങളും 14 ദശലക്ഷം ടണ്‍ പയറിനങ്ങളും 24 ദശലക്ഷം ടണ്‍ ഉരുളക്കിഴങ്ങും 44 ദശലക്ഷം ടണ്‍ പഴങ്ങളും 100 ദശലക്ഷം ടണ്‍ പാലും ഏഴ് ദശലക്ഷം ടണ്‍ മത്‌സ്യവും ഉല്‍പാദിപ്പിക്കുന്നു. ഇന്ത്യയുടെ ഒരു വലിയ പ്രത്യേകത ഈ വന്‍പിച്ച ഉല്‍പാദന പ്രക്രിയയില്‍ മൊത്തം ജനസംഖ്യയുടെ 65 ശതമാനവും ഭാഗമാവുന്നു എന്നതാണ്. മറ്റു വികസിത രാജ്യങ്ങളില്‍ മൊത്തം ജനസംഖ്യയുടെ അഞ്ചും ഏഴും ശതമാനം മാത്രമാണ്. കൃഷിയില്‍ ഏര്‍പ്പെടുന്നത്. അതിനാല്‍ ഇന്ത്യയുടെ പുതിയ ഭക്ഷ്യസുരക്ഷാസംവിധാനം കൃഷിയുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട പ്രയോജനം പാവപ്പെട്ട കൃഷിക്കാര്‍ക്കും കൃഷിതൊഴിലാളികള്‍ക്കും ലഭ്യമാക്കാനുള്ളതാണ്. തൊഴിലുറപ്പും ഒപ്പം ഭക്ഷ്യഭദ്രതയും അവര്‍ക്ക് ലഭ്യമാക്കാന്‍ ഇത് വഴിതെളിയ്ക്കും.സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുശേഷമുള്ള ഒരു സുപ്രധാന നിയമ നിര്‍മ്മാണമായി ഭക്ഷ്യസുരക്ഷാബില്‍ മാറുന്നതും ഈ കാരണങ്ങള്‍ കൊണ്ടാണ്.
ധാന്യസുരക്ഷയുടെ രംഗം ക്രമേണ പോഷകാംശപൂര്‍ണ്ണമായ ആഹാരത്തിന്റെ സാര്‍വ്വത്രിക ലഭ്യത ആയി വളരും എന്ന് ഉറപ്പിയ്ക്കാം. ദേശീയ കാര്‍ഷിക കമ്മീഷന്റെ കണക്കുകൂട്ടല്‍ അനുസരിച്ച് സര്‍വ്വത്രിക ദേശീയ പോഷകാഹാര ഭദ്രത സൃഷ്ടിക്കാന്‍ പ്രതിവര്‍ഷം 60 ദശലക്ഷം ടണ്‍ ധാന്യം പൊതുവിതരണ സംവിധാനത്തിനു വേണ്ടിവരും. ഭക്ഷ്യ ഭദ്രത യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാക്കാന്‍ ഇന്ത്യയിലെ കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ മുതല്‍ ഗ്രാമപഞ്ചായത്ത് വരെയുള്ള സംവിധാനങ്ങള്‍ ഏകോപനത്തോടെ യത്‌നിച്ചാല്‍ സാധിക്കും എന്ന ആത്മവിശ്വാസം തിളക്കമേറിയതാണ്. കര്‍ഷക ലക്ഷങ്ങള്‍ മഴയേയും വരള്‍ച്ചയേയും മഞ്ഞിനെയും ഒക്കെ നേരിട്ട് ഉല്‍പാദിപ്പിക്കുന്ന ഒരു മണി ധാന്യംപോലും നശിക്കാതെ ശേഖരിച്ച് സൂക്ഷിക്കുക എന്നതും അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.
ലോകം മുഴുവന്‍ അതീവ ശ്രദ്ധയോടെഇന്ത്യന്‍ കാര്‍ഷിക രംഗത്തെ വീക്ഷിക്കുകയാണ്. 110 കോടി ജനങ്ങള്‍ക്ക് ഭക്ഷ്യസുരക്ഷ ഉറപ്പുവരുത്തുവാന്‍ നടത്തുന്ന ഒരു യജ്ഞമാണിത്. വിശപ്പിനെ മാറ്റാനും ജന പുരോഗതിയ്ക്ക് ദാരിദ്ര്യം തടയായി നില്‍ക്കുന്നത് ഉടച്ചുനീക്കാനുമുള്ള ഈ ശ്രമം ലോകം ദര്‍ശിച്ചിട്ടുള്ളതില്‍ വച്ച് ഏറ്റവും വലിയ ഒരു വികസന സംരംഭമാണ്. ഈ മഹായജ്ഞത്തിന്റെയും ഗ്രാമതല നായകര്‍ കൃഷിക്കാരാണെന്നും അവരെ കൂടുതല്‍ പ്രാപ്തരാക്കാനുള്ള യത്‌നങ്ങള്‍ക്ക് പ്രത്യേക പ്രാധാന്യം നല്‍കണമെന്നും രാജ്യത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്ന സര്‍വ്വരും ഓര്‍ക്കുകയും അതിനായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യണം. മഹാനായ നെഹ്രുജി പറഞ്ഞതു നമുക്ക് വീണ്ടും ഓര്‍ക്കാം. Everything can wait but not Agriculture അതാകട്ടെ നമ്മുടെ മുഖ്യപ്രവര്‍ത്തന ശൈലിയും മുദ്രാവാക്യവും.!
സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചതിനുശേഷമുള്ള അറുപതുവര്‍ഷങ്ങളില്‍ ധാന്യ ഉല്‍പാദനം ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള മേഖലകളില്‍ വളരെ മികച്ച നേട്ടങ്ങള്‍ രാഷ്ട്രം കരസ്ഥമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍ ഭക്ഷ്യസുരക്ഷയ്ക്ക് സ്ഥിരത നല്‍കാനുള്ള വലിയ നടപടിയായി ഒരു പ്രത്യേക നിയമനിര്‍മ്മാണത്തിലേയ്ക്ക് രാഷ്ട്രം കടക്കുകയാണ്. രാഷ്ട്രത്തിലെ എല്ലാ വിഭാഗം ജനങ്ങളുടേയും സവിശേഷ ശ്രദ്ധ ആകര്‍ഷിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുതയാണിത്. പ്രതിവര്‍ഷം 23.2 കോടി ടണ്‍ ഭക്ഷ്യധാന്യം ഉല്‍പാദിപ്പിച്ചിട്ടും ലോകത്തിലെ പകുതിയിലധികം പോഷകാഹാരകുറവുള്ള കുട്ടികള്‍ ഇന്ത്യയിലാണ് എന്ന് ചില കണക്കുകള്‍ പറയുന്നു. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ഭക്ഷ്യസുരക്ഷ ശക്തിപ്പെടുത്തി ഉറപ്പാക്കല്‍ നിയമപരമായ ബാധ്യതയായി ഏറ്റെടുക്കുവാന്‍ ഗവണ്‍മെന്റ് ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്നത് ചരിത്ര പ്രാധാന്യമുള്ള ഒരു നയരേഖയായി മാറുന്നത്.
1950-51 ല്‍ വെറും 50 ദശലക്ഷം ടണ്‍ ധാന്യം ഉല്‍പാദിപ്പിച്ചിരുന്നത് എഴുപതുകളുടെ അവസാനമായപ്പോള്‍ 131 ദശലക്ഷം ടണ്‍ ആയി വര്‍ദ്ധിച്ചു. ഇതിന് ലഭിച്ച അംഗീകാരമായിരുന്നു ഹരിതവിപ്ലവം എന്ന ശ്രദ്ധേയമായ നാമം. തുടര്‍ന്ന് ഏതാണ്ട് 25 ല്‍പരം വര്‍ഷങ്ങളില്‍ ഇന്ത്യ ഭക്ഷ്യധാന്യ ഇറക്കുമതി ചെയ്തില്ല. അതേസമയം 1998-2000 വര്‍ഷങ്ങളില്‍ വളരെയധികം ഗോതമ്പും നെല്ലും കയറ്റി അയയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.ഭക്ഷ്യധാന്യ മേഖലയിലെ ഉല്‍പാദന വര്‍ധനവിനുവേണ്ടി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പ്രത്യേക സൗകര്യങ്ങള്‍ പഴം, പച്ചക്കറി, നാണ്യവിളകള്‍ എന്നിവയിലേക്കു കൂടി മാറുകയും കൃഷി ചിലവുകള്‍ വര്‍ദ്ധിച്ചതിനുസരിച്ച് കൃഷിക്കാരും തൊഴിലാളികളും മറ്റു രംഗങ്ങളിലേക്ക് മാറുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ കൃഷിരംഗം വളരെ പെട്ടെന്ന് ശുഷ്‌കിച്ചു.
നാം ഭക്ഷ്യധാന്യ ഇറക്കുമതിയിലേക്ക് തിരിയേണ്ടി വരുമെന്ന നിലയിലേക്ക് എത്തി. കാര്‍ഷികമേഖലയ്ക്ക് പൂര്‍വ്വാധികം ശക്തിപകരാന്‍ കാര്‍ഷിക കടമായി 71000 കോടി രൂപ എഴുതി തള്ളിയതും രാഷ്ട്രീയ ഭക്ഷ്യയോജന മുഖേനയും കൃഷിവായ്പയായും ദശലക്ഷക്കണക്കിന് രൂപ നിക്ഷേപം നടത്തിയതും ഈ സ്ഥിതിവിശേഷം മാറ്റാനാണ്. ഇന്ത്യന്‍ ജനതയ്ക്ക് മുഴുവന്‍ ഭക്ഷ്യസുരക്ഷയും പോഷകാംശമുള്ള മികച്ച ഭക്ഷണവും ഉറപ്പുവരുത്തുവാനുള്ള സ്ഥായിയായ പരിശ്രമമാണ് പുതിയ ബില്ലിന്റെ ലക്ഷ്യം. സുസ്ഥിരതയ്ക്ക് ഏറ്റവും ആവശ്യമായ ഘടകം ഭക്ഷ്യരംഗത്തെ മൊത്തത്തിലുള്ള ഉല്‍പാദന വര്‍ദ്ധനവാണ്. സുസ്ഥിര ഹരിത വിപ്ലവത്തിലേയ്ക്ക് നാം കടക്കുകയാണ്.
ഇന്ത്യപോലുള്ള ഒരു വലിയരാഷ്ട്രത്തിന് ഭക്ഷ്യ ഉല്‍പാദന രംഗത്ത് സുസ്ഥിരത കൈവരിക്കുക എന്നത് രാഷ്ട്രത്തിന്റെ പരമോന്നതാധികാരം ഭദ്രമായി നിലനിര്‍ത്തുവാന്‍ അത്യാവശ്യമാണ്. ഇപ്പോള്‍ ഉല്‍പാദിപ്പിക്കുന്നതില്‍ 70 ശതമാനത്തിലേറെ ധാന്യങ്ങളും പഴവും പാലും മാംസവും മുട്ടയും മത്‌സ്യവുമൊക്കെ 2050 ആകുമ്പോള്‍ വേണ്ടിവരുമെന്നാണ് കണക്കുകള്‍ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.അതേസമയം കാലാവസ്ഥ വ്യതിയാനം കാരണം ആഫ്രിക്കയില്‍ 30 ശതമാനവും വികസ്വര രാഷ്ട്രങ്ങളില്‍ 20 ശതമാനവും കാര്‍ഷികോദ്പാദനം ഇപ്പോഴുള്ളതില്‍ നിന്നും കുറയുമെന്നാണ് ചില കണക്കുകള്‍ പ്രവചിക്കുന്നത്. ഈ വിഭാഗം രാഷ്ട്രങ്ങളില്‍ 60 കോടിയോളം ജനങ്ങള്‍ ഗ്രാമങ്ങളില്‍ നിന്ന് കൃഷി വിട്ട് പട്ടണങ്ങളിലേക്ക് കുടിയേറുമെന്ന വിലയിരുത്തലുകളുമുണ്ട്. അതിനാല്‍ ഇന്ത്യപോലെ ഒരു രാഷ്ട്രത്തിന് വന്‍തോതില്‍ ലോകകമ്പോളത്തില്‍ നിന്ന് ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കള്‍ വാങ്ങാം എന്നതും പ്രായോഗികമല്ല.
അതേസമയം ധാന്യഉല്‍പാദനമേഖലയിലും പാല്‍, മാംസം, മുട്ട ഉദ്പാദനരംഗത്തും ആഭ്യന്തര ഉല്‍പാദനം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കാന്‍ ഇന്ത്യക്ക് കഴിയും. അതിനുള്ള കരുത്തും സാങ്കേതിക വിദ്യയും നമുക്ക് ഇന്ന് ലഭ്യമാണ്. നെല്ലിന്റെയും ഗോതമ്പിന്റെയും ഉല്‍പാദനരംഗത്ത് ലോകത്ത് രണ്ടാംസ്ഥാനം ഇന്ത്യയ്ക്കാണ്. ഇവയുടെ ശരാശരി വിളവ് ഒരു ഹെക്ടറിന് 2131, 2708 കിലോഗ്രാം വീതമാണെന്ന് കണക്കുകള്‍ പറയുന്നു. ശ്രമിച്ചാല്‍ നമുക്ക് ഉല്‍പാദനം ഇരട്ടിപ്പിക്കാന്‍ ഹെക്ടറിന് ആറുടണ്‍ ഉല്‍പാദിപ്പിക്കുന്ന ചൈനയെക്കാള്‍ വേഗം കഴിയും. അതിനുള്ള സാങ്കേതിക വിദ്യയും അതു നടപ്പിലാക്കാനുള്ള വികസന ശൃംഖലയും നമുക്കുണ്ട്.
പുതിയ ബില്‍ യഥാര്‍ത്ഥ്യമാകുന്നതോടൊപ്പം ഓരോ വര്‍ഷം കഴിയുന്തോറും ധാന്യ, ഉല്‍പദാന സംഭരണ, വിപണനരംഗം ആധുനിക വല്‍ക്കരിക്കാനുള്ള ശ്രദ്ധ ഗവണ്‍മെന്റിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഉണ്ടാവുകയും സമയത്ത് ധാന്യം ശേഖരിയ്ക്കാനും കേടുകൂടാതെ സംഭരിക്കാനുമുള്ള ശ്യംഖല പൂര്‍വ്വാധികം ശക്തിപ്പെടുത്തേണ്ടതായും വരും. അപ്പോള്‍ രാജ്യരക്ഷ കഴിഞ്ഞാല്‍ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധിയ്ക്കപ്പെടുന്നമേഖലയായി ഭക്ഷ്യരംഗം ശക്തിപ്പെടും.
ഇന്ത്യ ഇപ്പോള്‍ പ്രതിവര്‍ഷം 239 ദശ ലക്ഷം ടണ്‍ ധാന്യങ്ങളും 14 ദശലക്ഷം ടണ്‍ പയറിനങ്ങളും 24 ദശലക്ഷം ടണ്‍ ഉരുളക്കിഴങ്ങും 44 ദശലക്ഷം ടണ്‍ പഴങ്ങളും 100 ദശലക്ഷം ടണ്‍ പാലും ഏഴ് ദശലക്ഷം ടണ്‍ മത്‌സ്യവും ഉല്‍പാദിപ്പിക്കുന്നു. ഇന്ത്യയുടെ ഒരു വലിയ പ്രത്യേകത ഈ വന്‍പിച്ച ഉല്‍പാദന പ്രക്രിയയില്‍ മൊത്തം ജനസംഖ്യയുടെ 65 ശതമാനവും ഭാഗമാവുന്നു എന്നതാണ്. മറ്റു വികസിത രാജ്യങ്ങളില്‍ മൊത്തം ജനസംഖ്യയുടെ അഞ്ചും ഏഴും ശതമാനം മാത്രമാണ്. കൃഷിയില്‍ ഏര്‍പ്പെടുന്നത്. അതിനാല്‍ ഇന്ത്യയുടെ പുതിയ ഭക്ഷ്യസുരക്ഷാസംവിധാനം കൃഷിയുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട പ്രയോജനം പാവപ്പെട്ട കൃഷിക്കാര്‍ക്കും കൃഷിതൊഴിലാളികള്‍ക്കും ലഭ്യമാക്കാനുള്ളതാണ്. തൊഴിലുറപ്പും ഒപ്പം ഭക്ഷ്യഭദ്രതയും അവര്‍ക്ക് ലഭ്യമാക്കാന്‍ ഇത് വഴിതെളിയ്ക്കും.സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുശേഷമുള്ള ഒരു സുപ്രധാന നിയമ നിര്‍മ്മാണമായി ഭക്ഷ്യസുരക്ഷാബില്‍ മാറുന്നതും ഈ കാരണങ്ങള്‍ കൊണ്ടാണ്.
ധാന്യസുരക്ഷയുടെ രംഗം ക്രമേണ പോഷകാംശപൂര്‍ണ്ണമായ ആഹാരത്തിന്റെ സാര്‍വ്വത്രിക ലഭ്യത ആയി വളരും എന്ന് ഉറപ്പിയ്ക്കാം. ദേശീയ കാര്‍ഷിക കമ്മീഷന്റെ കണക്കുകൂട്ടല്‍ അനുസരിച്ച് സര്‍വ്വത്രിക ദേശീയ പോഷകാഹാര ഭദ്രത സൃഷ്ടിക്കാന്‍ പ്രതിവര്‍ഷം 60 ദശലക്ഷം ടണ്‍ ധാന്യം പൊതുവിതരണ സംവിധാനത്തിനു വേണ്ടിവരും. ഭക്ഷ്യ ഭദ്രത യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാക്കാന്‍ ഇന്ത്യയിലെ കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ മുതല്‍ ഗ്രാമപഞ്ചായത്ത് വരെയുള്ള സംവിധാനങ്ങള്‍ ഏകോപനത്തോടെ യത്‌നിച്ചാല്‍ സാധിക്കും എന്ന ആത്മവിശ്വാസം തിളക്കമേറിയതാണ്. കര്‍ഷക ലക്ഷങ്ങള്‍ മഴയേയും വരള്‍ച്ചയേയും മഞ്ഞിനെയും ഒക്കെ നേരിട്ട് ഉല്‍പാദിപ്പിക്കുന്ന ഒരു മണി ധാന്യംപോലും നശിക്കാതെ ശേഖരിച്ച് സൂക്ഷിക്കുക എന്നതും അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.
ലോകം മുഴുവന്‍ അതീവ ശ്രദ്ധയോടെഇന്ത്യന്‍ കാര്‍ഷിക രംഗത്തെ വീക്ഷിക്കുകയാണ്. 110 കോടി ജനങ്ങള്‍ക്ക് ഭക്ഷ്യസുരക്ഷ ഉറപ്പുവരുത്തുവാന്‍ നടത്തുന്ന ഒരു യജ്ഞമാണിത്. വിശപ്പിനെ മാറ്റാനും ജന പുരോഗതിയ്ക്ക് ദാരിദ്ര്യം തടയായി നില്‍ക്കുന്നത് ഉടച്ചുനീക്കാനുമുള്ള ഈ ശ്രമം ലോകം ദര്‍ശിച്ചിട്ടുള്ളതില്‍ വച്ച് ഏറ്റവും വലിയ ഒരു വികസന സംരംഭമാണ്. ഈ മഹായജ്ഞത്തിന്റെയും ഗ്രാമതല നായകര്‍ കൃഷിക്കാരാണെന്നും അവരെ കൂടുതല്‍ പ്രാപ്തരാക്കാനുള്ള യത്‌നങ്ങള്‍ക്ക് പ്രത്യേക പ്രാധാന്യം നല്‍കണമെന്നും രാജ്യത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്ന സര്‍വ്വരും ഓര്‍ക്കുകയും അതിനായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യണം. മഹാനായ നെഹ്രുജി പറഞ്ഞതു നമുക്ക് വീണ്ടും ഓര്‍ക്കാം. Everything can wait but not Agriculture അതാകട്ടെ നമ്മുടെ മുഖ്യപ്രവര്‍ത്തന ശൈലിയും മുദ്രാവാക്യവും.!
No comments:
Post a Comment