'വിദ്യാധനം സര്‍വ്വധനാല്‍ പ്രധാനം'' എന്നാണല്ലോ. മലയാളി വിദ്യാസമ്പന്നനാണ്. വിദ്യാഭ്യാസത്തില്‍ നിന്നാണ് സംസ്കാരം ഉണ്ടാകേണ്ടത്. അങ്ങനെ സംസ്ക്കാരസമ്പരെന്ന് അഭിമാനിക്കുന്ന നാം ലോകമെങ്ങും കീഴടക്കി. ജോലിതേടി, ഉപജീവനം നേടി മടങ്ങിവന്ന് മലയാളക്കരയില്‍ സൗധങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിച്ചു. എന്നാല്‍ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം അതല്ലല്ലോ. മലയാളിയുടെ സംസ്ക്കാരത്തിന് എന്തൊക്കെയോ പിഴവ് സംഭവിച്ചുവെന്ന് നാം സമ്മതിച്ചേപറ്റു.
നാം ഇന്ന് ആഗോളസംസ്ക്കാരത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞു. കമ്പോളസംസ്ക്കാരം നമ്മുടെ ശൈലിയായി. പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് നമ്മുടെ സംസ്കാരിക പൈതൃകം നഷ്ടമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. മലയാളഭാഷയോടുള്ള അവഗണനയും ഇംഗ്ളീഷിനോടുള്ള അതിരുകടന്ന പ്രതിപത്തിയും നമ്മുടെ കുട്ടികളെ രണ്ടുഭാഷയിലും പിന്നോക്കം കൊണ്ടെത്തിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോള്‍ പുരോഗമന' ത്തിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ മാനദണ്ഡം മലയാളഭാഷയിലുള്ള അജ്ഞതയുടെ അളവിലാണ് നിശ്ചയിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇംഗ്ലീഷുകാരും ഫ്രഞ്ചുകാരും തമിഴരും ബംഗാളികളുമൊക്കെ അവരവരുടെ ഭാഷയേയും സംസ്ക്കാരത്തേയും കുറിച്ച് അഭിമാനം കൊള്ളുമ്പോള്‍ പുത്തന്‍ മലയാളി സ്വന്തം സംസ്കാരത്തേയും ഭാഷയേയും പുച്ഛിച്ചു തള്ളി അന്യന്റെ രീതികള്‍ വികൃതമായി അനുകരിക്കുന്നതില്‍ മേന്മകണ്ടെത്തുന്നു.
പ്രകൃതിയെ നാം വികൃതമാക്കി അറുതിവരുത്തികൊണ്ടിരിക്കുന്നു. വരും തലമുറയ്ക്കു പ്രയോജനപ്പെടേണ്ട പ്രകൃതി സമ്പത്ത് നാം കവര്‍ന്നെടുത്തു. മലയാളിയെ ഗ്രസിച്ച മറ്റൊരു അനാരോഗ്യാവസ്ഥ നമ്മുടെ ആഹാര രീതിയില്‍ വന്ന മാറ്റമാണ്. നാം ഇന്ന് ന്യൂഡില്‍സിലേയ്ക്കും ഹംബേര്‍ഗിലേയ്ക്കുമൊക്കെ ചേക്കേറി കഴി‍ഞ്ഞു.
വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് പഠനം ഭാരമാകരുത് എന്ന കാര്യത്തില്‍ ഭിന്നാഭിപ്രായമില്ല. സമൂഹത്തോടും പ്രകൃതിയോടും വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ ബന്ധം പുലര്‍ത്തണം. ചുറ്റുപാടുകളോട് സംവാദിച്ചു വളരുവാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമാണ് ഇവിടെ ഹനിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇനിയും അദ്ധ്യാപനരംഗത്ത്, അദ്ധ്യാപക പരിശീലനത്തില്‍ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പാഠ്യപദ്ധതി പരിഷ്ക്കരണത്തില്‍ ശ്രദ്ധയൂന്നുന്നത് കുതിരയ്ക്ക് മുന്നില്‍ വണ്ടികെട്ടും പോലെയാണ്.
സാമൂഹ്യശാത്രജ്ഞനായ രജനി കോത്താരി ഈ തലമുറ നേരിടുന്ന രണ്ട് പ്രതിസന്ധികളെക്കുറിച്ച് പറയുന്നുണ്ട്.
1.Lack of engagement with Utopia, ഉട്ടോപ്യകളോടുള്ള പ്രതിബദ്ധതയുടെ അഭാവമാണ് നാം നേരിടുന്ന ഒരു പ്രതിസന്ധി. ഇന്നത്തെ യുവതലമുറയ്ക്ക് ഉട്ടോപ്യകള്‍ ഇല്ല. നമ്മുടെ യുവതലമുറ ഇന്ന് പങ്കുവയ്ക്കുന്നത് തികച്ചും വ്യക്തിഗതസ്വപ്നങ്ങള്‍ മാത്രമാണ്. ഒരു നവസമൂഹത്തെക്കുറിച്ചോ വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങളെക്കുറിച്ചോ ചിന്തിക്കുന്നവരുടെ സംഖ്യം അനുദിനം കുറഞ്ഞുവരികയാണ്. ഒ‌രിക്കല്‍ ഒരു അദ്ധ്യാപകന്‍ കുട്ടിയോടു ചോദിച്ചു. നിനക്ക് ആരോടാണ് ഇഷ്ടം? ഉത്തരം ഉടന്‍ വന്നു. എന്നോടുതന്നെ, അദ്ധ്യപകന്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു. അതു കഴിഞ്ഞോ? കുട്ടിയുടെ മറുപടി, അതുകഴിയുന്നില്ലല്ലോ.
2. Conceptial crisis ആണ് നാം നേരിടുന്ന മറ്റൊരു പ്രതിസന്ധി. ഈ പ്രതിസന്ധി ആശയത്തിലുള്ളതാണ്. ആശയ ദാരിദ്ര്യവും ദര്‍ശന അപചയവും ഈ തലമുറയുടെ മുഖമുദ്രയായി മാറുകയാണ് പ്രത്യാശിക്കാന്‍ ഒന്നുമില്ലാത്ത അവസ്ഥ. സ്വപ്നങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട തലമുറ പല വിധത്തിലുള്ള ആസക്തികള്‍ക്ക് വേഗിത്തില്‍ അടിമകളാകുകയാണ്.
അതുകൊണ്ട് വഴി തെറ്റിക്കുന്ന അഭിലാഷങ്ങളെ നിശോബോധത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യാന്‍ പ്രാപ്തിയുള്ളതും പുതു സമൂഹത്തെ സ്വപ്നം കാണുന്നതുമായ ഒരു ആദ്ധ്യാത്മിക അനുഭവമാണ് നാം വളര്‍ത്തിയെടുക്കേണ്ടത്. അതോടൊപ്പം കേരളത്തിന്റെ തനിമയെ നാം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുകയും വേണം.
നാം ഇന്ന് ആഗോളസംസ്ക്കാരത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞു. കമ്പോളസംസ്ക്കാരം നമ്മുടെ ശൈലിയായി. പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് നമ്മുടെ സംസ്കാരിക പൈതൃകം നഷ്ടമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. മലയാളഭാഷയോടുള്ള അവഗണനയും ഇംഗ്ളീഷിനോടുള്ള അതിരുകടന്ന പ്രതിപത്തിയും നമ്മുടെ കുട്ടികളെ രണ്ടുഭാഷയിലും പിന്നോക്കം കൊണ്ടെത്തിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോള്‍ പുരോഗമന' ത്തിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ മാനദണ്ഡം മലയാളഭാഷയിലുള്ള അജ്ഞതയുടെ അളവിലാണ് നിശ്ചയിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇംഗ്ലീഷുകാരും ഫ്രഞ്ചുകാരും തമിഴരും ബംഗാളികളുമൊക്കെ അവരവരുടെ ഭാഷയേയും സംസ്ക്കാരത്തേയും കുറിച്ച് അഭിമാനം കൊള്ളുമ്പോള്‍ പുത്തന്‍ മലയാളി സ്വന്തം സംസ്കാരത്തേയും ഭാഷയേയും പുച്ഛിച്ചു തള്ളി അന്യന്റെ രീതികള്‍ വികൃതമായി അനുകരിക്കുന്നതില്‍ മേന്മകണ്ടെത്തുന്നു.
പ്രകൃതിയെ നാം വികൃതമാക്കി അറുതിവരുത്തികൊണ്ടിരിക്കുന്നു. വരും തലമുറയ്ക്കു പ്രയോജനപ്പെടേണ്ട പ്രകൃതി സമ്പത്ത് നാം കവര്‍ന്നെടുത്തു. മലയാളിയെ ഗ്രസിച്ച മറ്റൊരു അനാരോഗ്യാവസ്ഥ നമ്മുടെ ആഹാര രീതിയില്‍ വന്ന മാറ്റമാണ്. നാം ഇന്ന് ന്യൂഡില്‍സിലേയ്ക്കും ഹംബേര്‍ഗിലേയ്ക്കുമൊക്കെ ചേക്കേറി കഴി‍ഞ്ഞു.
വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് പഠനം ഭാരമാകരുത് എന്ന കാര്യത്തില്‍ ഭിന്നാഭിപ്രായമില്ല. സമൂഹത്തോടും പ്രകൃതിയോടും വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ ബന്ധം പുലര്‍ത്തണം. ചുറ്റുപാടുകളോട് സംവാദിച്ചു വളരുവാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമാണ് ഇവിടെ ഹനിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇനിയും അദ്ധ്യാപനരംഗത്ത്, അദ്ധ്യാപക പരിശീലനത്തില്‍ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പാഠ്യപദ്ധതി പരിഷ്ക്കരണത്തില്‍ ശ്രദ്ധയൂന്നുന്നത് കുതിരയ്ക്ക് മുന്നില്‍ വണ്ടികെട്ടും പോലെയാണ്.
സാമൂഹ്യശാത്രജ്ഞനായ രജനി കോത്താരി ഈ തലമുറ നേരിടുന്ന രണ്ട് പ്രതിസന്ധികളെക്കുറിച്ച് പറയുന്നുണ്ട്.
1.Lack of engagement with Utopia, ഉട്ടോപ്യകളോടുള്ള പ്രതിബദ്ധതയുടെ അഭാവമാണ് നാം നേരിടുന്ന ഒരു പ്രതിസന്ധി. ഇന്നത്തെ യുവതലമുറയ്ക്ക് ഉട്ടോപ്യകള്‍ ഇല്ല. നമ്മുടെ യുവതലമുറ ഇന്ന് പങ്കുവയ്ക്കുന്നത് തികച്ചും വ്യക്തിഗതസ്വപ്നങ്ങള്‍ മാത്രമാണ്. ഒരു നവസമൂഹത്തെക്കുറിച്ചോ വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങളെക്കുറിച്ചോ ചിന്തിക്കുന്നവരുടെ സംഖ്യം അനുദിനം കുറഞ്ഞുവരികയാണ്. ഒ‌രിക്കല്‍ ഒരു അദ്ധ്യാപകന്‍ കുട്ടിയോടു ചോദിച്ചു. നിനക്ക് ആരോടാണ് ഇഷ്ടം? ഉത്തരം ഉടന്‍ വന്നു. എന്നോടുതന്നെ, അദ്ധ്യപകന്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു. അതു കഴിഞ്ഞോ? കുട്ടിയുടെ മറുപടി, അതുകഴിയുന്നില്ലല്ലോ.
2. Conceptial crisis ആണ് നാം നേരിടുന്ന മറ്റൊരു പ്രതിസന്ധി. ഈ പ്രതിസന്ധി ആശയത്തിലുള്ളതാണ്. ആശയ ദാരിദ്ര്യവും ദര്‍ശന അപചയവും ഈ തലമുറയുടെ മുഖമുദ്രയായി മാറുകയാണ് പ്രത്യാശിക്കാന്‍ ഒന്നുമില്ലാത്ത അവസ്ഥ. സ്വപ്നങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട തലമുറ പല വിധത്തിലുള്ള ആസക്തികള്‍ക്ക് വേഗിത്തില്‍ അടിമകളാകുകയാണ്.
അതുകൊണ്ട് വഴി തെറ്റിക്കുന്ന അഭിലാഷങ്ങളെ നിശോബോധത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യാന്‍ പ്രാപ്തിയുള്ളതും പുതു സമൂഹത്തെ സ്വപ്നം കാണുന്നതുമായ ഒരു ആദ്ധ്യാത്മിക അനുഭവമാണ് നാം വളര്‍ത്തിയെടുക്കേണ്ടത്. അതോടൊപ്പം കേരളത്തിന്റെ തനിമയെ നാം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുകയും വേണം.
No comments:
Post a Comment